30 jarig jubileum van de vereniging ; wat zullen we doen, als bestuur zit dan wel even. Diverse opties zijn bekeken, een cruise in het noorden van Europa heeft heel lang op nummer 1 gestaan. Maar is uiteindelijk van onze plannen afgevinkt ,dit omdat het heel simpel te duur werd. Voor een patrijspoort met een diameter van 30 cm wilden ze iets van 100 euro toeslag rekenen per kamer, met dit gegeven dat je s nachts vaart. Dus iets anders Praag of Berlijn, Praag viel af omdat het nogal een eindje rijden was. Daarin tegen was Berlijn aardig dichterbij met wat tussen wat rook pauzes zou het wel te doen zijn. Vanuit het bestuur kwamen we uiteindelijk op één lijn te zitten, en kreeg Marten Ruiten de knik om het uit te werken. En dit heeft hij op voortreffelijke manier gedaan. Dus alle lof aan Marten Ruiten. Op dinsdag 21 Mei was het dan zover; onze reis naar Berlijn. We hadden al veel schik gehad op de Bak. We zouden een twee chauffeurs krijgen, familie van ds. van der Ent en ds. Middelkoop, maar niets was minder waar het werd ene Erik samen met Jochem, nu hadden Pe en ik wel een goed gevoel bij Jochem, dus stapten wij in deze bus. Jochem was van buitenlandse komaf, dus konden we in de bus al een beetje sfeer proeven. Van wat ons te wachten stond, Jochem was een chauffeur met leren handschoenen aan voor een beetje grip op het stuur, als chauffeurs onder elkaar begrijp ik direct dat dit een pittig chauffeurtje was, hij was klein van stuk. Nadat Marten alle leden geteld had konden we op reis. Tjonge jonge wat hebben wij wat meegemaakt tijdens deze reis. Deze dinsdag zou bestaan uit rijden naar ons hotel in Berlijn, maar dat ging niet zonder slag of stoot.
Bij onze eerste stop in Duitsland begon het al, onze chauffeur deelde mee dat we een stop zouden maken van een kleine drie kwartier. Ik zei tegen Bert draaien ouwe, met een kleine voorraad aan shagjes, namen we deel aan de welverdiende pauze, voor ons als mannen was het wat makkelijker als voor de dames om even te plassen, we stonden met een mannetje of wat op rij, foei foei eindelijk. Na wat shagjes weg gepuft te hebben verzamelden we ons weer bij Jochem, maar die deelde mee dat we nog niet vertrekken konden i.v.m met een val partij van één van onze oudere leden, ziekenwagen was onderweg, nou dan schrik je toch wel even. En we zouden geen 27 mc samen sterk zijn, als wij geen 
verpleegsters, helpende, EHBO-ers , BHV-ers , aan boord zouden hebben. Eerste hulp werd direct geboden, en dit werd overgenomen door de peciallisten, en meegenomen voor een nacht observatie. Besloten werd dat de dochter van Mieneke en Teun mee zou gaan met haar Bessien, zij is verpleegkundige en kent de taal en spraak. Als nog Hartelijk dank voor je inzet. Nu we onze reis voort konden zetten reden we het mooie Duitsland binnen ,”wat is het hier mooi” werd er gezegd en uit 10 paar monden klonk het “Het is hier Prachtig”. Paar uur later reden we voor bij ons hotel wat onze verblijfplaats zou worden voor de aankomende dagen. Tjonge jonge we kwamen op de binnenplaats, en dan scheelt het wel voor de rokers dat er binnen het bestuur mannen zijn dit ook graag een shagje nuttigen, heel ruim en geplaveide binnenplaats geheel overdekt. In èèn woord perfect. Onze koffers verzameld bij de receptie, eerst maar even wat eten, en we waren er aan toe hoor. Een mooie ruime eetgelegenheid, wel wat aan de warme kant. Want ja we waren Nederland uitgereden, en reden zo de zomer tegemoet. Wat dat betreft zijn de Duitsers wel verwend hoor. Er was voor ons 27 mc-ers een heel diner klaar gezet, allemaal schalen met glimmende deksels erop. En nadat een ieder voor zich begonnen was, konden we gaan eten. Maar dit was voor velen niet wat ze bedoelden, wat dat betreft is een urker wel verwend. Zelf heb ik jaren in de ondernemingsraad gezeten van een welbekende tapijt fabriek, dus kijk ik nergens raar van op, wat me wel bevreemde was dat er leden waren die niet eens de moeite namen om het te proberen. Zelf heb ik genoten van een heerlijk bord witte rijst met zachte groentes met kip, en zachte mais, och als die ouwe buk maar weer vol zit. Voor de niet lusters was er om de hoek een grote Lidl. Wat me wel opviel het was daar zo warm. Maar goed op naar de kamer 417 ik weet het nog goed 4de etage maar dat mag de pret niet drukken. Ik nam de lift O O wat was het daar druk, hier kom ik later wel op terug. Nu denk je een lift makkelijk je drukt op 4 en gaan met de banaan, niets is minder waar. Het was op dat gebied een heel vreemd Hotel. Deze lift was heel apart, als je de verkeerde uitgang nam stond je aan de verkeerde kant van het Hotel, het had zeg maar een noord en eenzuidkant, wij moesten s avonds met ‘google maps” naar de kamer. Eindelijk aangekomen op de kamer, nu ja Pe, dit is best te doen zei ik nog, maar wat was het warm op de kamer, en er is mij altijd geleerd als de nood het hoogst is, is de redding nabij, er stond een hele mooie lieve ventilator bij ons op de kamer. En dat was al dankgebed waard . en hij deed het ook nog, ik zei nog ik hoop niet dat hij bij “Sjoerd Babaloerie” wegkomt, anders wordt het niks van de week. Besloten werd om nog even naar beneden te gaan naar de binnenplaats. En daar was het lachen gieren en brullen. Wat een dag was dit. Woensdag 22 mei: ontbijt en o jongens het wat heerlijk, ja onze oosterburen kunnen er wat van, heerlijke broodjes fruit enz en dan de eitjes niet te vergeten, daar hebben ze nog koffie uit de ongerepte natuur, maar half tien is half 10, de bussen weer vol hoofden geteld we konden gaan rijden bij ons Jochem achter het stuur. We zouden een stadstour doen, met wat tijd voor onszelf, Jochem had tijdens de drukte nog kans gezien om de gids van Effen-Weg op te pikken, Hij vertelde via de mic het een en ander over de ; Rijksdag, de beroemde Kurfurstendamm, de Gedachtniskirche, het europa-center, de Potsdamer Platz, enz onze Jochem wist er wel raad mee, ondanks de vele demonstraties wist hij ons overal doorheen te moffelen, ik kreeg het idee dat de stoplichten hier andersom werkten, wat is het hier “mooi” en uit tien monden klonk het “Prachtig is het hier”. Van Jochem kregen we het seintje het is nu tijd voor jullie zelf. Wij besloten om te gaan eten in de Biergarten in Berlijn, het overgrote deel ging opzoek naar de grote M in de stad, oke een ieder was vrij om te doen immers zo ook Albert Meun. Inderdaad . Nadat we heerlijk gegeten hadden. Het was even een tussendoortje maar man, man heerlijk een bord vol voor een paar centen, Bert Verolme kan buiten Urk hem ook aardig redden. Op de tijd die afgesproken was kwamen we bij de bus aan. En wat we zo hoorden had een ieder van de gelegenheid gebruik gemaakt om effen lekker te buffelen. Bij het tellen van onze Jochem bleek ons aantal te kloppen, maar niets minder bleek waar te zijn want Jannie van Joop miste Albert Meun die voor haar hoorde te zitten, dus nog even wachten. Jeannet van Piet had een persoonsbeschrijving gemaakt van Albert Meun waar “Opsporing Verzocht” jaloers op zou zijn, met als resultaat dat we een man de bus in trokken die later een gezochte POOL bleek te zijn. Via via hadden we Albert toch aan de lijn gekregen, en die kreeg de opdracht om geen meter meer te lopen, op de vraag waar ben je nu kregen we het verlossende antwoord, Wiet ik dat, en al snel hadden we hem gevonden eind goed al goed. Op naar restaurant Zika in het centrum, in dit restaurant hield men van tempo, in een rap tempo werd alles op gediend. Hier was iedereen echt over te spreken, we hebben daar heerlijk gegeten, Maar wat heb ik daar gelachen, Freddie de Kaptein zou een kom soep krijgen, hij had een mooie witte blouse aan, en de ober had een schotel met een kom aan een touwtje eraan, en liet hem glijden bij Freddie, die van schrik achteruit wipte van z`n stoel, zo ook bij Ida van Roel de Mississippi, een fles met ketchup , ook Ida had een hagelwitte blouse aan. De beste man had een fopfles ketchup met een rode liert aan een touwtje die hij haar richting op spoot, en als afsluiter pakte de beste man zijn accordeon en speelde een bekend liedje over de rozen van Amsterdam, hij had iedereen aan het zingen. Maar toen kreeg hij telefoon pakte op en de muziek speelde door ja het was een echte grappenmaker de beste kerel. Met een volle buik de bus weer in op naar het hotel voor het avondprogramma, wat bestond uit languit liggen op de binnenplaats en uitbuiken. Donderdag 23 mei: Het beloofde weer een prachtige dag te worden, het was weer ongekend druk bij de lift, daar werd heel veel gebruik vangemaakt, wij hebben de treden geteld als je met de trap zou gaan, een goed 80 treden moest je nemen van beneden naar boven. En andersom ook, maar goed weer heerlijk gebruik gemaakt van het ontbijt. Hup de bus in want het zou weer een drukke dag worden in Berlijn. Onze gids vertelde het verhaal dat de Berlijnse muur eigenlijk in 1 nacht gerealiseerd was 185 kilometer aan rikkeldraad in een nacht geplaatst, en toen gelde de regel stond je aan de ene kant was je een Oost-berlijner, dit geld ook voor de andere kant dan was je West-Berlijner, en kon je niet oversteken. Dus stel je kleinkinderen logeerde aan de andere kant van de straat bij de grootouders zag je ze niet meer terug, ja door het prikkeldraad. Hartverscheurende taferelen zijn daar gebeurt. Het enige voordeel van die muur wat ik zo kan bedenken is; als de bank van je hypotheek aan de andere kant zat, was je daar in een nacht vanaf. We zijn deze ochtend met Jochem en onze bus langs diverse bezienswaardigheden gecrost: de Brandenbuger Tor, Checkpoint Charlie, de beroemde straat Unter den Linden, het staatsoperagebouw, het koninklijk arsenaal voor wapens, de Berlijnse Dom en het rode Raadhuis. We hebben nog even gevoeld aan het laatste stukje overgebleven muur, bekend van de vele muurschilderingen. Ook hebben we nog riviercruise gedaan bij de Caprivibrucke. We erkenden Berlijn via de belangrijkste waterweg de spree, deze waterweg is aangelegd door ons als Nederlanders. Wat is het hier mooi klonk het, tis hier prachtig. Aan boord genoten we nog van wat drinken, en wat hadden we een mooi weer hierbij . Na het aanleggen scharrelden we op de bus aan, Tinie Taal zag een hele mooie rozenstruik en besloot om even te ruiken aan een roosje, of te plukken. Ieder geval het was de bedoeling, verloor het evenwicht en ja hoor voorover en dat was een pijnlijk moment, Pe en wat omstanders lapten haar weer een beetje op, het leverde haar de bijnaam op Doornroosje, later kon ze er wel om lachen. Op naar restaurant La Femme, voor een heerlijk Halal diner, dit moet je een keer meegemaakt hebben, dit wordt op een traditionele slamitische manier klaar gemaakt. Buk weer vol en terug naar het hotel, daar aangekomen, ik zei tegen Pe, eerst even een shagje op de binnenplaats. Daarna even douchen, en dan de bonte avond op de binnenplaats. Wat ons opviel was dat het heel rustig was bij de lift, we zeiden tegen elkaar, iedereen maakt gebruik van de trap. Pe opperde het idee dat iedereen wat pondjes eraf wilde hebben, dus hup via de trap naar de 4e etage. Dus heerlijk gedoucht, nog even naar de binnenplaats want ja daar was het te doen op onze laatste avond. Even samen wat drinken met de leden die daar aanwezig waren, zo rond een uur of half elf kwamen er enkele agenten compleet uitgerust met machinegeweren en body Cam. We hadden er nog wat om gelachen, wie zouden ze van het bed lichten om deze tijd. Niets was minder waar, ze kwamen onze kant op. Ik zei tegen Pe, wegwezen hier, zonder dat iemand het in de gaten had sloop ik weg met de twee stoelen die ik uit de eetzaal genomen had. Het bleek dat er iemand geklaagd had van een hotel aan de andere kant van ons hotel, nu ja zeg. Maar de dreigende houding en het verhaal van de rol prikkel draad, en niet wetend of we in het oosten of westen zaten deed de groep besluiten om voor elf uur naar de kamer te gaan, voor een wel verdiende nachtrust. Vrijdag 24 mei; de dag van vertrek uit ons hotel, besloten werd om in een keer met volle bepakking naar beneden te gaan, met alle risico`s van dien. Ik zei nog tegen Pe, denk dat we volgende week er een klant bij hebben op de tapijt fabriek, ze kunnen hier nog wel een stukje gebruiken. Aangekomen bij de eetzaal hebben we nog heerlijk gebruik gemaakt van het ontbijt van onze inmiddels Duitse vrienden, bij het verlaten van de eetzaal kwam ik Elly de Dijk tegen, en zei tegen haar heb je wel de goede rollator, want ja je hebt zo de verkeerde te pakken. Nou ja zeg, Nou Lub wiet je niet, ik had even een moment over dus ik heb hem even een beurt gegeven, zo van ik grijp hem even in z`n lurven. Hij was weer helemaal spik en span. De terugreis kon aanvaart worden, Jochem telde nog even de koppen voor de terugreis, want ja je weet maar nooit. Na diverse stops terug aan gekomen in Nederland, kwamen we aan bij restaurant Kriebelz, hier had ik het al over gehad op de bak in de week voordat we opperdan zouden gaan, we zouden gaan genieten van maar liefst drie hoofdgerechten, oma`s draadjesvlees, gegrilde procureur en kip in kerriesaus, appeltjes uit de oven salade gebakken aardappelen, friet en twee verschillende groentes. Met als klap op de vuurpijl een Deksels Dessert; ijsje met verse aardbeien van de aardbeientuin. Dit was de kers op de taart, hier kon een ieder zich in verlustigen, er waren geen niet lusters deze keer. En zo als het hoort na een week van veel zon, reden we regelrecht verder in de regen naar Urk, het was fijn om met zoveel bakvrienden op reis te zijn geweest. Op zaterdag avond zijn we met de rest van de vereniging gaan eten in de N50, het was even passen en meten om de club binnen te krijgen, maar het lukte. Hier was voor iedereen van alles te krijgen, en we hebben tijd genoeg gekregen om de buik op ongekende spanning te krijgen. Dit was even een verslag van onze 30 jarig jubileum reis naar het verre Berlijn.
Namens het bestuur: L.J.Schenk
