Op maandag 30 oktober was het dan zover, haar op de kam, spullen in
de auto, gank nog even een sjaal en paraplu pakken. Je weet het maar
nooit hier met het weer. Belooft een gure week te worden als we
opperdan gaan. Met een auto vol met koffers en bingo prijzen en
bingocomputer. Niet wetende dat vele prijzen ook weer mee terug
zouden gaan, hier later meer over. Op naar de meeuwenlaan, want ja
Breure moest ik ook nog in laden, hoe vaak ik heb moeten aan horen “ik
ben patiënt he”, dus voorzichtig aan met me, nu ja dat is mij wel
toevertrouwd. Met een kleine 50 km per over de bulten Urk uit, niet zo
harde mopperde Breure. Ik zeg tegen Breure, dat staat op dat bord
immers. De dames hadden achterin nergens in, die zaten zo lekker te
praten en te lachen. Was nog even langs het soetendal geweest voor een
lekkere zak toffees speciaal voor Breure, binnen 5 minuten had ik beet,
gebit eruit en knaken om een toffee er vanaf te moren.
Als ik het goed heb hadden we de toeristische route te pakken, in afwachting van de
verkeersboetes kwamen we heel aan in Assen. Al zo van een afstandje
kon je zien dat het een schoon en prachtige accommodatie was. Maar
aan de vele auto`s konden we wel zien dat het heel druk van het
weekend geweest zou moeten zijn. Breure zei: de sinterklaas hebben ze
hier al gevierd als ik het goed zie. Ik begreep direct wat hij bedoelde,
nee joh dat zijn buitenlanders. Nou zei die als er maar geen conferentie
is. Dit hebben we ook al mee gemaakt, toen moesten we ook ergens zijn
en daar was echt een conferentie uit Ethiopië, daar zag het zwart van de
mensen. Binnen gekomen werden we hartelijk ontvangen door het
personeel van “de Bonte Wever”, en er werd ons verteld dat we mochten
inchecken, en daar zat nu juist het venijn. Uw naam is, meestal als het
moeilijk word moet ik het woord doen dus zei ik: Schenk en U, ook
Schenk zei Breure, de feestelijk uitziende dame trok een moeilijk
gezicht ik heb 2 Schenken voor de maandag en 2 Schenken voor de
woensdag, maar voor de maandag geen L.J of W. een K en J voor de
Maandag en de L en W voor woensdag, Breure zei het lijkt wel een
potje scrabbel. De K was van zoon Klaas die zou woensdag komen en
kon omgezet worden naar L.J, ze keek naar mij en vroeg of ik onze
begeleider wilde bellen. En ik dacht nog dat ze de verstandigste van de
twee genomen had, maar dat idee liet ik maar varen toen ze over
begeleider begon. Contact gezocht met Marten Ruiten, terwijl het al
aardig warm onder m`n armen geworden was. gelukkig pakte Marten
gelijk op, en dreunde de grote lijst met kamers op uit zijn hoofd. En tot
mijn verbazing bleef hij heel kalm, en dat terwijl ik net te horen had
gekregen dat er geen extra kamers beschikbaar waren, dit met het idee
dat er bij de organisatie van de “Bonte Wever “ misschien wat
verwisseld was b.v maandag en dinsdag. Met dit verschil, 26 kamers
voor de maandag en 13 kamers voor woensdag. Als je het vlug zegt heb
je er zo geen erg in. Besloten werd dat we zouden wachten op onze
Begeleider, wel kregen we een bandje om zodat we de zenuwen konden
laten zakken in de koffiekamer. Niet veel later kwamen Bert en Anneke
Verolme en Co van de Berg, zo van een afstandje konden we het overleg
volgen tussen Anneke en de dame die ons te woord had gestaan “ Wij
zijn B Verolme uit Urk, Echt Waar hoor”. Wij hebben alles op z`n
urkers uit gelegd dat er een klein probleem was achter de balie,
zodoende dat we even later met zijn zevenen aan de koffie zaten.
Gelukkig de bus kwam het terrein op rijden, nu zou alles goed komen,
Marten kwam, regelrecht naar de balie gestapt op wel bekende wijze, en
wat mij zo verwonderde ijzig kalm bleef hij bij het overleg, daarin tegen
aan de andere kant veel beweging. Computerscherm werd vele keren
geraadpleegd, nu ja dat hadden ze bij ons ook al gedaan. Bellen naar de
manager met rood hoofd, Marten zei rustig mag ik wat bandjes om
gebruik te kunnen maken van de lunch met onze ploeg ( bus vol) zoals
afgesproken. En inderdaad hij kreeg het voor elkaar, en na de lunch was
alles opgelost en konden de sleutels van de kamers uitgedeeld worden
aan een ieder. Nergens kunnen ze zo goed toveren als achter de balie
van de “De Bonte Wever” zo hebben ze kamers tekort, en zo hebben ze
d`r 13 bij. Ze konden niet begrijpen dat de groep 27mc-ers zoveel
konden eten met de lunch, nu hebben we dit even uitgelegd dat wij op
urk normaal om 13.00 uur warm eten. En voor de kost om 12.00 uur
even voor de kost zitten. Er een lampje bij de beste man branden, dat ze
vorig jaar ook al zo`n groep hadden, denk dat ze onze ploeg van vorig
jaar bedoelden daar mee, hij zei dat ze de productie voor de rest van de
week zouden opvoeren. Dit ook omdat velen onder ons dik in de drie
cijfers zitten. Na de lunch, auto geleegd en spullen naar de kamer, en zo
waar hebben we drie keer gelopen om alles op de kamer te krijgen, Pe
begon gelijk alles netjes en ordelijk in de kasten op te bergen. Ik had de
gordijnen hermetisch dicht geschoven, en keek vanuit de twee persoons
toe hoe Pe dit vakkundig in de kasten kreeg. M`n stopwatch had ik op
acht kwartier gezet, en toen we wakker werden was het inmiddels zowel
op de kamer als buiten aarde donker. Tijd voor een bakkie, wat gezellig
beneden allemaal bekenden, bakkie met een punt taart wat wil een mens
nog meer. Onze forse vriend achter de balie van vorig jaar, waar we
vorig jaar aardig wat contact mee hadden, was er ook weer hij had nu
ook middag/avonddienst. Eerst maar een sjekkien Breure, met een
knipoog naar de forse man. Uiteraard had de rokersploeg zich daar
verzameld, wat een weerzien. Nog even een bakkie doen, praatje maken
met degene die je onderweg tegenkomt, een ieder zat op zijn eigen
manier te genieten. Breure stootte me aan en zei, ik krijg trek breure.
Het rook zo heerlijk naar eten zo rond de koffiekamer. Dus besloten we
maar gebruik te maken van het diner, ook daar hadden de eersten zich al
verzameld in het gedeelte waar ze ons als 27 mc-ers hadden
gereserveerd, dat was wel mooi. Zodoende had je in ieder geval een
eigen plekje en kon je normaal beginnen en danken voor je eten. Het
was ruim voldoende wat ons aangeboden werd door het personeel van
de “Bonte Wever”. Na de kost handen even op de buik, we trokken ons
even terug op onze kamer. Om vervolgens zo rond 21.00 uur weer naar
beneden te gaan voor het avondprogramma. Het avond programma
bestond uit spelletjes doen in de koffiekamer, dit jaar was het spel de
bom uitgekozen, dit is een spel waarbij je een kaartje krijgt met het
thema de speeltuin, dan is de bedoeling om een ding te noemen wat zich
in de speeltuin bevindt, maar zou gauw het je beurt is krijg je een bom
met lont in je handen geduwd, en als die af gaat ben je af. Op zich geen
probleem mee, maar met breure kun je geen spelletjes doen. En waar ik
bang voor was gebeurde, als breure aan de beurt was hield ie de bom net
zolang vast, dat de bom bijna af zou gaan. En hoe hij het ook voor
elkaar kreeg weet ik niet, want er zat een timer op de bom wat telkens
van tijd veranderde. Maar als ie de bom aan je gaf was je aan de beurt.
Totdat zus Alie de bom uit haar handen liet vallen en einde bom
betekende. Maar niet getreurd bom stuk maar de timer deed het nog
zodat we verder konden. Zo kwam er toch nog een leuk einde aan de
eerste dag. Moe maar voldaan naar boven. Op naar dag twee, opstaan
appje naar breure even een sjekkien bij de nooddeur beneden. Zo
stonden we samen even te roken om te spreken wat we deze dag
allemaal op het programma hadden. Omdat de morgen toch wat lang
duurt in de “Bonte Wever”, besloten we om wat ochtend gymnastiek te
doen, met biljard en met de pijlen voor het dartsbord, maar eerst maar
even ontbijten. We moesten er ook rekening mee houden dat de
Sneeuwwit jarig zou zijn. En ja hoor Jeanet was ook bij het ontbijt
samen met Piet, en wat is er mooier cadeau als dat je toegezongen wordt
door een kleine honderd man. Jeanet werd volop gefeliciteerd natuurlijk,
ze was zo trots als een pauw. Dat ik even rond scharrelde rond het
buffet, kwam ik Hendrik de Rummie tegen, en we maakten even een
praatje, hij zag dat ik twee spiegel eitjes te pakken had, en hij zei: even
een paar plakjes boterhammenworst er onder neve om het af te maken,
nu ja ik sta altijd open voor goed advies, dus bij de tafel aangekomen,
zegt Pe wat ben jij van plan, ik zei daarop: laat me even gaan, als je nog
uitbreiding wil. Tjonge wat heb ik daar van genoten, heerlijk man
Hendrik bij dezen een dikke duim. De dames zouden even Assen in na
het ontbijt. En hebben wij ons even vermaakt met de biljart stokken en
de dartspijlen. Om over te gaan op de lunch en een knippien , we zouden
een drukke middag hebben koffie met gebak en daarna bingo spelen met
z`n allen.
In de speciale bingo zaal voor de 27 mc ingericht, hebben we onze
voorbereidingen gedaan. Bingo computer en prijzen, daarbij een kleine
honderd stoelen met tafels klaar gezet. Scheelt allemaal tijd immers, als
je alles gezellig neerzet zodat iedereen ordelijk aan kan schuiven. Als je
wat winnen wil moet je bij Linda van de Rummie zijn, die heeft pas
goede bingoboekjes. Nu ja normaal gesproken ben in niet zo winnerig,
maar deze keer had ik er wel een aardig gevoel bij. En ja hoor op de
twee lijnen moest ik alleen nummer 12 nog, had besloten niet te zeggen
dat ik er nog eentje moest en ja hoor, daar kwam ie, en mocht ik voor
het eerst bingo roepen met m`n naam na de Papagaai. Hendrik keurde
hem goed en Marten kwam de van der Valk bon brengen, tjonge jonge
je wil niet weten wat er door je heen gaat, als je nog in het ene hotel bent
en weer een bon wint voor de volgende. De Rituals Advent Kalandar
ging naar de Familie Gnodde tot grote vreugde van Jan Hendrik. Ronde
2 won Pe de slagerbon van Cretier, ja je leest het goed al weer prijs aan
onze tafel hupsakee, jaja je zou het niet denken maar wij kunnen gerust
wel bingoën hoor. En even later bingo Mississippi, Ida van Roel nam
ook een van der Valkbon in ontvangst. Nu zou de klapper aanbreken €
330,00 in de pot de opbrengst van de verkoop, en wat normaal niet
mogelijk is maar Marten en Hendrik kregen het voor elkaar om de ploeg
muisstil te krijgen. Want ja niemand wil een nummertje missen. Tiny
van de Berg bleek het winnende boekje te hebben, Marten kwam de zak
met geld bij haar brengen toen Hendrik de Rummie de bingo
goedgekeurd had. Een geweldig applaus volgde, op deze mooie bingo.
Nu snel de spullen naar de kamer op naar het diner in de eetzaal, we
hadden ons laten vertellen dat er spruitjes waren met spekkies er door,
en dan gaan we daar voor. Daarna weer even terug trekken op de kamer
om de zaak te laten zakken, half oogje dicht om vervolgens om 21.00
uur weer naar beneden te gaan voor het avondprogramma. Koffie met
gebak in de koffiekamer, waar we gezamenlijk het spel Thirthy Seconds
met urker vragen zouden gaan doen. Niet echt ons spel zei breure, man
zei ik; gewoon even meedoen man, Breure zei daarop dat spel is veel te
aarlijk. Daar zijn we achter gekomen met hem. Daarna weer lekker naar
boven moe en voldaan. Op Woensdag zou de tweede helft komen van de
vereniging komen in de bonte wever, weer een stukje gezelligheid erbij.
Voor ons ook een feestelijke dag want de nieuwe bom zou ook
meekomen, voor ons avondprogramma, ook dit werd weer een gezellige
avond, we hebben nog even gebowld met een verrassende winnares
Corrie van Breure had de langste adem en versloeg me in de laatste
worp die ze mocht doen.
Donderdag onze laatste volle dag zou ook weer bruisen van lachen
gieren en brullen, S morgens de dames weer naar Assen, wij daar in
tegen de pijlen weer geslepen, via de lootjes trok ik zoon Klaas. En
Breure trok Tonie van Nelleke, en dat werd een leuke wedstrijd voor
Breure en Tonie. We verdaagden nog even aan het biljarten of wat er op
lijkt, het begon bij het ophalen van de stokken. Breure kreeg een stok
zonder puntje eraan, de vent achter de balie had hem goed ingeschat, de
man dacht daar geef ik geen nieuwe stokken aan mee, hij had het puntje
zo voor elkaar met een elastiekje was het probleem zo opgelost. Wij aan
het biljarten, tot het puntje er weer afschoot. Bij de beurt van breure, en
laat nu net Bert van Anneke aan komen lopen, en die zei mag ik deze
maken, nu ja zei breure, hier heb je een stok en drukte dat losse puntje er
zo op en gaf me een knipoog, eerst de gele zei Bert ja prima en zo lag er
een niet te missen bal voor Bert klaar. Hij liet de stok vakkundig door
z`n lange vingers glijden, met de bedoeling om de gele bal een lekkere
lel te geven. Ik zal je de uitwerking maar besparen, maar op het gezicht
van Bert kwam een lelijke uitdrukking te staan, met daarna een
schaterlach. Ik had het kunnen weten, hoe is het mogelijk dat me dit
overkomt zei die. S middags hebben we weer even laten zien hoe je
bingo spelen moet, gewoon alle nummers aan krassen die op genoemd
worden, tot je bingo hebt. Bingo de Knight Rider, Corrie van breure had
spontaan bingo, de hoofdprijs van de eerste rond werd gebracht door
Marten. De heuse Rituals Advent Kalandar werd voor haar neer gelegd,
Marten vertelde dat er voor 1 december niets uitgepakt mocht worden,
breure zei: ik kan het niet beloven Marten. Er was ook bingo voor
Anneke van Bert, maar Philip Mulder ging met de buit van €450,00 er
vandoor, en verdiend hoor man man wat kan onze bakvriend goed
bingoën, zijn bingokaart werd uiteraard goedgekeurd door Hendrik de
Rummie. Onder luid applaus kon Marten Ruiten de zak met geld bij
Philip Mulder brengen. En zo trots als een pauw stak deze de
overwinning omhoog. Met z`n allen hebben we de zaal even opgeruimd,
zodat we volgend jaar daar ook gebruik van mogen maken. Op naar het
laatste diner in de bonte wever, nog even het buikje een keer vullen. In
het voorbij gaan zag ik Roel de Mississippi staan bij èèn van de afhaal
punten, Roel had zin in zo`n lekker bruine kroket, Breure zei nog tegen
hem neem er twee Roel, het duurt weer een jaar voor we hier weer terug
zijn, zal ik doen zei Roel. Op de terug weg naar de tafels liep Roel langs
onze tafel, breure zei waar zijn nou je kroketten Roel, hoe heden ze
binnen foetsie zei Roel, zou dat vrouwtjen ze d`r wier af gepakt hebben.
Treurig hoor hoe ze mit ouwe minsen omme goan. Maar wat blijkt nu ze
waren van Roel z`n bord af gegleden onder het lopen, en kon ie weer
achteraan aansluiten in de rij voor nieuwe kroketten. Na het eten weer
een terugtrekkende beweging naar de kamer. Om zo rond 21.00 uur
weer naar beneden te gaan voor de laatste ronde gezelligheid. Deze
avond hebben we gecombineerd met de Bom en Thirthy Seconds, hier
ontstonden hilarische momenten. Het werd tijd om de koffers in te
ruimen, kasten weer leeg want de vrijdagmorgen zou een ren je rot
moment worden, nog even een stevig ontbijtje en dan de terugweg
accepteren. “ Beste Bonte Wever ” tot volgend jaar bij leven en wel
zijn. Het was MEGA VEGA.
Groet: Breure en Breure
