Vrijdag 17 mei was het dan eindelijk zover klaar met aftellen, hier werd al weken afgeteld, niet alleen door ons maar ook door onze oudste thuiswonende jongens, zij zouden alleen thuis blijven. Ze waren net zo opgewekt als ons, ik had nog zo gezegd acht is meer dan duizend. Heeft niet geholpen, de container moet een week eerder aan de weg gezet worden. Nu ja vooruit maar, maar wat is half acht vertrekken vroeg lieve lezer. Ik werd geroepen door Pe, ik zei wat moet je zo vroeg, nou zei Petra ik ben al een uur in de benen. Zodoende ik er ook af, ja want ze begon al op haar vingers te tellen. En bij twee stond ik ook naast bed. Met een joekel van een koffer naar beneden, brood smeren koffie zetten en alles wat daarbij moet zitten. Hups op weg naar de Poort, opgehaald door Breure. Bij de bussen aangekomen van “effe weg” zag ik tot m`n schrik een vrouwelijke chauffeur met ondeugende ogen, andere bus Pe dit gaat hem niet worden. Maar o jongens, ik moet achter af zeggen wat kon die meid sturen zeg.
Op naar Brugge, zonder enige vorm van file, zelfs met een tussenstop net voor de grens, want ja, om de mensen tegemoet te komen met een minder begaafde blaas, en de rokers onder ons,en even de benen strekken. Daarna konden we weer verder, in bus 1 hadden we veel lol, en dat zal ongetwijfeld in bus twee niet anders zijn geweest. In Brugge aangekomen, werden we verrast met een heerlijk brood buffet en soep. Dit vond plaats in de bierbrouwerij van de familie Maes. Waar we ook een rondleiding kregen, tot overmaat van ramp kregen we te horen dat dit gebouw niet rolstoel vriendelijk was, echt jammer dit was niet vermeld in de brochure die we aangevraagd hadden. Van af deze plaats een hartelijk en eerlijk excuus, ter plaatse kun je daar niets meer aan veranderen. Dit gebouw was een heel oud gebouw, ongeveer 150 jaar, met mijn lengte zou het niet meegevallen zijn om daar ook maar 1 dag niet in de ziekte wet te lopen, de Belgen van vroeger moesten wel hele kleine mannetjes zijn geweest, ik moet continu overal bukken, dat gaat natuurlijk mis met zoveel bier om je heen. We kregen uitleg over alles wat met het brouwen te maken heeft, er is zelfs een ondergrondse leiding aangelegd naar de bottel fabriek die 3 kilometer verderop lag. Dit i.v.m. het milieu vrachtwagens en bussen mochten het centrum niet in. Uiteraard mochten wij ook een pintje pakken het werd een Brugse Zot heerlijk zacht biertje.
De twaalf zat er al dik in hoor. Hierna vertrokken we naar de chocolade fabriek in Brugge. Een gebouw van wel vier verdiepingen, hier kregen we van alles te zien wat met chocolade te maken heeft , van cacao plantje tot chocoladereep. Hier gold ook, niet rolstoelvriendelijk gebouw. Maar dat werd goed gemaakt in het restaurant, iets naast de bierbrouwerij. Een overheerlijk diner was voor ons klaargemaakt voor onze buikjes. Met als hoofdgerecht malse Kalkoen, heerlijk nog nooit eerder kennis meegemaakt, maar je kan me er voor wakker maken. Denk van liefde op het eerste gezicht. Na het diner ging de stoet weer richting de bus, dit was ook goed voor de spijsvertering, de wegen in België zijn iets anders als hier, heel bobbelig, en je kan er van alles verwachten als je daar loopt. Trams en auto`s en zelfs paarden met karretjes er achter. Maar goed met de bus naar Sint Niklaas een stadje tussen Brugge en Gent waar we gingen overnachten in een Ibis Hotel, daar aangekomen konden we de sleutel van de kamer in ontvangst nemen. Dit is ook altijd een spannend moment. 
Prachtige mooie kamer, normaal is bij Ibis alles heel praktisch klein maar fijn, maar deze kamer was perfect, Pe keek me aan met zo`n speciale glimlach, o jongens het zal toch niet. Ja hoor ze wilde een bakkie koffie doen, daar zijn we aan toe, zei ze. Dus weer vier verdiepingen met de trap naar beneden, voor een bakkie koffie. Na even lekker gezellig bij elkaar gezeten te hebben werd het tijd om naar de kamer te gaan . Toen werd het morgen, dacht ik, vijf uur s`nachts klaar wakker, droge keel, heel warm op de kamer, bleek dat de kachel op 24 graden stond nooit geen erg in gehad, tjonge jonge wat heb je dan zin in een biertje. Nog even Draaien, heerlijk nog een paar uurtjes. Bij het opstaan zei Pe ( ik schaam me kapot voor je gesnurk), ik protesteerde, wat denk je bij onze buren dan familie Verolme en Batterink dan. Alleen de toonhoogte is misschien anders maar het ritme zal hetzelfde zijn. En we zitten heel zuidelijk hier hoor en je weet dat ik niet tegen zuidelijke hogedrukgebieden kan. Zie zo opgelost Petra ging akkoord. Koffer inpakken en hup vier verdiepingen via de trap naar beneden, over ochtend gymnastiek gesproken. Tjonge jonge heerlijke geur van koffie, ben niet zo `n broodeter. Pe daarin tegen, die kan zo lekker brood eten, daar kan ik al van genieten. Vier verdiepingen via de trap weer omhoog om tanden te poetsen, ja ja we hebben onze steentjes allemaal nog. Hoewel het achterste gedeelte vroeger op het plein van de Calvijn School zijn verzilverd. Wij waren er weer klaar voor, vier verdiepingen via de trap weer naar beneden nu met koffer en kamerpas. Allemaal verzamelen op de opstapplek voor de bus om te vertrekken naar Gent. Ook in Gent mocht de bus niet in het centrum komen, maar onze chauffeuse stuurde de bus heel mooi in de buurt van onze bestemming, in Gent zouden we een rondvaart krijgen door de grachten van
Gent midden in het centrum, dit was echt een klapper van hoog niveau, ook mede door het mooie weer natuurlijk. Na de rondvaart kregen we nog even de gelegenheid om Gent te bezichtigen, voordat we ons moesten melden bij de bus voor de terug reis naar Almere, waar we uitgenodigd waren voor een live Coocking buffet. Daarna was het nog een drie kwartier rijden naar Urk, waar we door onze chauffeuse weer keurig afgezet werden. Zij en haar man, want die bestuurde de andere bus, hadden er ook van genoten, en dat zei ze ook door de microfoon van de bus en ze vond dat we een hele mooie vereniging hadden waar we trots op mochten zijn. En ik wil besluiten met de woorden van Marten , op naar de volgende 25 jaar .
