Vrijdag na Hemelvaart was het dan zover, samen met de leden een overnachting in het zuiden. Het was een hele toer om dit tot in de puntjes voor elkaar te krijgen. Om te beginnen de datum wat is het beste voor de leden, hotels, programma, enz . Nu blijkt dat als er wat gedaan moet worden, ja echt, we hebben op dit moment alles in huis. We zijn ongeveer twee jaar bezig geweest, en stapje voor stapje tot een mooi concept gekomen. De drijfveren achter dit succes en dan noem ik drie namen Marten, Ina, en Willie, het was geweldig. Namens bestuur en leden hartelijk dank voor jullie inzet om dit tot in de puntjes te regelen.
Op vrijdag inpakken en wegwezen, zullen we maar zeggen. Opstappen bij de Poort onze eigen 27mc opstap plek. Ja en tijd is tijd had Marten op de uitnodiging geschreven, nou en of de 27 mc op tijd was. Een hele ploeg stond klaar om te vertrekken naar het zonnige zuiden. Een enorme bus kwam de hoek om zeilen en achter die grote bus nog een jonkie. In de eerste plaats kon alles in de grote bus, maar er kwamen zoveel aanmelding op deze activiteit af dat besloten werd om er een jonkie bij te doen. Besloten werd om dan het bestuur met activiteiten commissie in het kleine busje te stoppen. Dit leverde ook een probleem op, want de chauffeur van de grote bus wilde een contact persoon bij hem hebben, dit werd uiteindelijk Marten Ruiten, en zo werden Marten en Janneke gescheiden, gelukkig dat het maar om een tijdelijke scheiding ging. De bus ging rijden richting Maastricht, wat een heerlijk gevoel, of we met over de honderd man op school reisje gingen.
Onze buschauffeur vertelde dat we op moesten schieten, omdat het altijd druk was rond Maastricht, vooral nu omdat er veel gebouwd werd aan de wegen van en rond Maastricht. En inderdaad ondanks de info die de chauffeur gegeven had onderweg reden we zo de drukte in. De ingeplande rondvaart op de Maas kwam in gevaar. Nu ja geen probleem, de vervanger was een rondvaart over de terrasjes van Maastricht, en gezien het mooie weer had het geen probleem geweest. Prachtig mooi weer op het jubileum van de 27 mc vereniging. Ondertussen veel contact tussen de grote bus en het jonkie en de reisleiding van de busmaatschappij, afgesproken werd dat we een uurtje later zouden gaan varen. Ook dat werd een rees tegen de klok, maar uiteindelijk is het toch gelukt. Op de valreep konden we toch nog op de boot, in één woord geweldig was het. Trossen los, de hele ploeg benedendeks tegelijk aan de bol met alles er op en er aan, ondertussen genieten van het mooie landschap van Maas en Waal. Heel rustig voer hij met ons rond, de schipper had eens moeten weten wat hij aan boord had. Het spreekwoord zegt de beste stuurlui staan aan wal, nu had hij ze aan boord. Bij het aanmeren vertelde Marten ons dat we even een paar uur voor ons zelf hadden, en dat we dan weer in de bus zouden gaan richting Valkenburg voor het diner.
Heel kundig reden de bussen door het landschap, heel wat anders dan onze platte Noordoostpolder wat wij aan windmolens hebben dat zie je daar aan heuvels en bergen, schitterende omgeving. Bij de hotels aan gekomen, lieten de chauffeur`s zien waarom ze zo`n ding besturen. Als ik hem dat bewuste hoekje om had moeten sturen had ons verblijf een paar dagen langer geduurd. Bij het Hotel deden we wat drinken en lekker van de zuiderzon genieten, ondertussen Marten en Hendrik druk met het sleutelprogramma, we kennen dat van ons verblijf in Preston Palace, heel gedoe omdat weer ordelijk te laten verlopen. Ondertussen werd de bediening van het ene Hotel een beetje zenuwachtig, ik hoorde een kelner zeggen, de vrouwen gaan nog wel maar die kerels zijn stuk voor stuk boven de honderd kilo, wist eigenlijk niet wat ie bedoelde. Maar daar kwamen we al gauw achter, de beste man liep z`n longen uit zijn lijf om de ploeg 27mc- er`s te bedienen, zo gast vrij dat de man was en heel open. En alles wat de man neer zette het was voortreffelijk, ondertussen had tante Trui een papier aan ieder stel gegeven met wat warrige regels erop, een hele klus om tot de goede oplossing te komen, ondertussen hadden we aan onze tafel een goed gesprek met de kelner, hij vertelde z`n hele levens verhaal aan tafel, we hebben de beste man maar opgegeven voor deelname aan het familiediner van de AVRO. 
Veel rust hadden we nog niet gehad, dus snel de koffers uitpakken, en hup de volgende activiteit stond al weer op het programma DE GROTTEN TOCHT, met de bussen werden we afgevoerd naar een locatie in valkenburg, kwam goed uit want we konden meteen de route zien, als je dat wilde naar de terrasjes van valkenburg. Ondertussen in de bus was de spanning al te snijden, want we waren immers onderweg naar de spookgrotten. Als het licht is ben ik normaal gesproken nergens bang voor, maar als het licht uitgaat veranderd dat, toen we de bus uit kwamen had ik in m`n linker arm geen bloed meer zitten, helemaal afgeknepen door m`n wederhelft. En om eerlijk te zijn de locatie van het spektakel stond me ook niet zo aan. Hoog gebergte hoge bomen,
ik dacht nog als we maar voor de zondag thuis zijn. Ploeg werd door een engerd gedeeld, dus 50 procent overlevings kans dacht ik. De regels werden uitgelegd door die engerd, geen enkele vorm van licht mocht er gemaakt worden, en verder het touw niet loslaten, want dan zou je als verloren worden beschouwd. De deur ging dicht, een zweterig touw moest je vast houden. Ik kon nog maar aan één ding denken, ik moet overleven, wat we in die grot voor de kiezen kregen zal ik jullie maar besparen, het was daar zo benauwd dat ik op een gegeven ogenblik ook Duits hoorde praten, ik dacht nog die lopen er al lang. Later bleek dat het de vrouw van Johannes de Brombeer was, dit tot grote opluchting. Echt was blij dat ik de uitgang te pakken had. En een heerlijk sjekkien kon draaien. Met de bus werden we weer afgeleverd bij het hotel, onderweg waren er al wat stelletjes uitgestapt die zouden op voorverkenning in wijk 2 van valkenburg, en met succes want al gauw kwam het bericht dat er een goede keurslager was gevonden. Zodoende waren we ook bij de keurslager gekomen, en konden we nog genieten van een heerlijke avond in Valkenburg, moe en afgemat kwamen we later in het hotel aan, ik was totaal los. Ik wauw nog maar één ding slapen.
Zaterdag morgen
Heerlijk geslapen op het heerlijke bed van onze hotel kamer, mooie kamer met twee persoon bad erin. Het was een geweldige locatie, maar het programma was weer strak opgesteld, lekker ontbijt was er klaar gemaakt in een prachtig eetzaal van het hotel, voelde me net Willem van Oranje aan de bol, beetje die stijl was de eetkamer. We kregen van de organisatie nog even de tijd om te winkelen daar in valkenburg, had geen uur langer moeten duren anders had je er een derde bus bij kunnen bestellen, om de zakken en pakketten te kunnen bergen. Kan ook niet anders er was daar een geweldig mooi winkelcentrum.
Op naar de wijnproeverij, eerlijk gezegd had ik er eigenlijk weinig mee op. Hou namelijk van een heerlijk glaasje bier, zit eigenlijk minder werk aan als een glaasje wijn. Want dat werd ons uitgelegd daar hoe je wijn moet drinken, het begint al met inschenken, het glas mag niet helemaal gevuld worden. Je moet het glas aan het pootje vast houden. Heel wat anders als bij een glas bier, dan moet je een slok nemen en die moet je in je mond houden en gorgelen, was bij ons thuis altijd verboden om tijdens het eten of drinken geluid te maken. Na het gorgelen het spul door slikken en te gelijkertijd er een stuk roggebrood er achteraan, hoeft bij bier niet. Zo zie je maar heel wat geleerd op de wijn proeverij. Schitterende omgeving daar, er zijn daar heel wat foto`s gemaakt. De jongens van facebook hebben er een paar dagen werk aan gehad om de vele foto`s te kunnen verwerken. Na ons bezoek aan de wijnproeverij zijn we weer in de bus gegaan, om vervolgens richting Urk te rijden, onderweg nog een tussen stop gemaakt bij een benzinepomp aan de weg, geen wonder als je net uit een wijnkelder komt.
Op Urk aangekomen, douchen en haar weer op de kam. Op naar het achterhuis voor de feestavond van het 27 mc jubileum aldaar, na het voorwoord van onze voorzitter Jaap Taal konden we aan het diner, een geweldige avond. Er waren een kleine twintig leden die vanaf het begin al lid zijn van de 27 mc vereniging ” Samen Sterk” dezen werden door de voorzitter gehuldigd en kregen een prachtig bos bloemen. Marten had voor deze avond nog wat speciaals op het programma, buiten de haven werden pontons neergelegd waarop het 27 mc vuurwerk werd afgestoken twintig minuten konden we genieten van het vuurwerk . Echt een mooie afsluiting van ons jubileum van de 27 mc “Samen Sterk”
Nogmaals de personen die zich ingezet hebben om dit tot een geweldig succes te maken, hartelijk dank voor alles wat jullie voor ons hebben gedaan, dank ook namens de leden .
